Patronką Przedszkola jest  Św. Elżbieta Węgierska, która realizowała swoim życiem słowa Jezusa Chrystusa:  '' Wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. (Mt 25,40)

Każdego roku 17 listopada bardzo uroczyście obchodzimy Jej święto, uczymy się piosenek i organizujemy konkursy dla dzieci.

Święta Elżbieta staje się bliska dzieciom poprzez dobroć, miłość, radość, ofiarność, ufność i mądrość. Te wszystkie ważne cechy dzieci zdobywają w naszym przedszkolu.

Księżna Turyńska, urodziła się w 1207 roku na Węgrzech. Jako czteroletnia królewna została zaręczona z Hermanem II. Od 1211 roku jej rodzinnym domem stał się zamek w Wartburgu. W 1214 roku umarł Herman II , stawiając pod znakiem zapytania przyszłość młodej Elżbiety. Kolejnym pretendentem do jej ręki został młodszy brat Hermana II, książę Ludwik. Młodzi, mimo pewnej niechęci księżnej Zofii, matki Ludwika  i wychowawczyni Elżbiety, lubili się spotykać i nie byli sobie obojętni. Elżbieta, będąc osobą niezwykle pobożną, wszelkie decyzje życiowe rozeznawała w świetle woli Bożej. Czując wewnętrzne powołanie do małżeństwa postanowiła poślubić Ludwika. Było to udane i szczęśliwe małżeństwo. 

Elżbieta urodziła troje dzieci. Wbrew powszechnym zwyczajom towarzyszyła swojemu mężowi w podróżach, a nawet w czasie biesiad, co budziło oburzenie na dworze. Ludwik bardzo szanował swoją małżonkę i liczył się z jej zdaniem. Kiedy Niemcy nawiedziła klęska nieurodzaju i głodu, Elżbieta będąc właścicielką skarbca i spichlerza Turyngii, czuła się odpowiedzialna za swoich poddanych i postanowiła im pomóc. Kiedy zabrakło środków, wbrew woli ekonomów i zarządców, podjęła pieniądze z książęcego skarbca. 

Elżbieta nie tylko rozdawała pieniądze i zboże, ale sama wychodziła z zamku i razem ze swoimi służącymi pomagała biedakom. Zakładała też szpitale, w których, w których później posługiwała. W 1227 roku w czasie jednej z wypraw krzyżowych zginął Ludwik. Po śmierci męża Elżbieta wraz z dziećmi opuściła zamek i oddała się działalności charytatywnej. Wcześniej na ręce swojego przewodnika duchowego, ojca Konrada, złożyła ślub wdowieństwa, który zwolnił ją z obowiązku ponownego małżeństwa i pozwolił oddać się posługiwaniu ubogim, które po śmierci męża stało się jej życiowym powołaniem. Ojciec Konrad, pozwolił Elżbiecie przywdziać habit tercjarki franciszkańskiej oraz złożyć śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Przez cały okres wdowieństwa z wielkim poświęceniem spełniała uczynki miłosierdzia. W roku 1228 ufundowała kolejny szpital, w którym sama posługiwała. 

Elżbieta szczególnymi względami darzyła kaleki, trędowatych i skrzywdzonych przez los. W ich ranach kontemplowała rany i cierpienia samego Zbawcy. Zmarła 17 listopada 1231 roku w Marburgu. Jest patronką dzieł miłosierdzia. Kanonizował ją 27 maja 1235 roku w Perugii papież Grzegorz IX , który nazwał Elżbietę '' drugą Św. Klarą''.